Wszystkie wpisy, których autorem jest Beata Grotowska
Terapia dziecka w spektrum autyzmu
Dziecko z diagnozą spektrum autyzmu rozwija się według innego algorytmu, odmiennego wzorca rozwojowego niż dziecko nieautystyczne.
Różnice dotyczą wzorców komunikacyjno-emocjonalnych. Dziecko inaczej koduje informacje oraz inaczej je przetwarza i komunikuje. Inaczej nie oznacza gorzej.
Przez wiele lat istniało przekonanie, że najlepsze, co można zrobić to nauczyć dzieci autystyczne funkcjonowania w świecie osób nieautystycznych. Miały się dostosować, przez to zwiększyć szansę na odnoszenie sukcesów społecznych.
Rozwój badań pozwolił nam zrozumieć, że problem jest bardziej złożony.
Nie każde dziecko rozwijające się w spektrum wymaga terapii, często potrzebne jest wsparcie.
Jak zatem mądrze wspierać dziecko w rozwoju?
Jeśli chcemy wspierać mądrze, to musi się to odbywać w zgodzie z potrzebami danego człowieka i poszanowaniem jego godności i praw. Nie każda osoba w spektrum jest w stanie obronić się przed przemocą czy też jasno wyrazić swoje potrzeby. Niezbędna jest wrażliwość i uważność.
Na pierwszym miejscu powinniśmy widzieć człowieka, nie autyzm.
Etykiety szkodzą. Powodują, że przestajemy się zaciekawiać, już wiemy. Skoro wiemy, to nie pytamy.
Niezwykle ważne dla osób w spektrum jest budowanie samoświadomości. Uczenie jak dane dziecko przeżywa różne rzeczy, co się dzieje z jego ciałem, jaki jest jego profil sensoryczny, co się z nim dzieje, gdy przeżywa emocje.
Niestety, nie mamy do tego gotowego skryptu. Nie wystarczy rozmawiać o sposobach, trzeba odkryć, jak jest u tego konkretnego dziecka. Wynika to z tego, że wśród osób autystycznych jest bardzo duże zróżnicowanie. Ile osób, tyle możliwości.
Przysłowia
Poniżej znajduje się pomoc terapeutyczna dla dzieci.
Złość, czy agresja
Poniżej znajduje się przygotowane przeze mnie ćwiczenie pomocne do nauki rozróżniania złości od agresji.
Fakt, czy wyolbrzymianie
Poniżej znajduje się przygotowane przeze mnie ćwiczenie on-line pomocne w pracy ze zniekształceniami poznawczymi.
Jak oni się czują?
Poniżej znajduje się przygotowane przeze mnie ćwiczenie on-line pomocne przy nauce rozpoznawania emocji.
Dziecięca złość
Do mojego gabinetu często trafiają rodzice zaniepokojeni agresywnymi zachowaniami dziecka. Opowiadają, że sobie nie radzą i nie rozumieją skąd w dziecku tyle złości. Wpadają w spiralę bezsilności i lęku. Podejmują kolejne działania, które tylko nasilają problem.
Złość jest odbierana jako coś negatywnego, a przecież jest to taka sama emocja, jak każda inna. Potrzebna i ważna. Przeżywamy ją wszyscy. Jest dla nas drogowskazem, że dzieje się coś, co narusza nasze granice, daje poczucie niesprawiedliwości lub skrzywdzenia. Niesie ze sobą ogromną energię, która ma pomóc w zmianie tej sytuacji. Ważne jest, aby umieć sobie z nią radzić, tak, aby nie krzywdzić innych. Niezwykle ważne jest, aby rozumieć z czego wynika.
To co widzimy, to agresywne zachowanie dziecka. Dziecko kipiące złością — bijące, przezywające, niszczące przedmioty. Warto zastanowić się jakie emocje towarzyszyły dziecku wcześniej? Z czym sobie nie poradziło, jak się czuło? To pozwoli nam lepiej je zrozumieć i skuteczniej pomóc.
Drugim pytaniem, które warto sobie zadać, to: Które potrzeby dziecka, być może, nie są zaspokajane, że przeżywa ono tyle trudnych emocji?
Ilustracja przedstawia niektóre z możliwości.
Prześledźmy również listę potrzeb.
Żadne dziecko nie chce być złe. Jeżeli pojawiają się trudne zachowania, to powinien być to dla nas sygnał, że dziecko nie umie sobie z czymś poradzić i potrzebuje naszego wsparcia. To naszą rolą — dorosłych, jest dotarcie do przyczyn i zapewnienie dziecku skutecznej pomocy.
Trening umiejętności społecznych
Umiejętności społeczne mają wpływ na wiele sfer życia. Można się nawet pokusić o stwierdzenie, że nie ma takiej dziedziny życia, w której nie są przydatne. Osoby o wysokich kompetencjach społecznych lepiej radzą sobie w związkach małżeńskich, nawiązują trwalsze przyjaźnie i są bardziej zadowolone ze swojego życia towarzyskiego oraz zawodowego.
Przeciętne dziecko nabywa umiejętności społecznych poprzez obserwację otoczenia, w którym dorasta. Proces rozpoczyna się w momencie narodzin i trwa nieprzerwanie, aż do dorosłości.
Jeżeli napotykamy na dziecko, które zachowuje się w sposób niewłaściwy, nie przestrzega norm społecznych, to zwykle myślimy, że zostało źle wychowane, albo, że dostało niewłaściwe wzorce. Jednak nie zawsze tak musi być.
Jest grupa dzieci, które, mają kłopot z przyswajaniem tego rodzaju wiedzy i pomimo najlepszych wzorców, nie będą w stanie ich przyswoić w sposób naturalny. Dzieci takie mają trudności z rozumieniem zasad społecznych, często nie rozpoznają w sposób prawidłowy emocji, wydają się nie zauważać potrzeb innych ludzi. Istnieją dysfunkcje, które zaburzają naturalny proces nabywania umiejętności społecznych. Zaliczamy do nich m.in. autyzm, zespół Aspergera, ADHD, a także rozmaite inne dysfunkcje, które nie wychwycone i nie rehabilitowane odpowiednio doprowadzają do kolejnych zaburzeń.
Istnieją metody, aby opisywane deficyty wyrównywać, aby dać tym dzieciom szansę, na nauczenie się tego, co jest niezbędne, by radzić sobie w społeczeństwie i wieść w nim w miarę szczęśliwe życie. Temu między innymi służy Trening Umiejętności Społecznych (TUS).
ADHD — wczesne objawy
ADHD
Zespół kinetyczny opisywany zgodnie z obowiązująca w Polsce klasyfikacją ICD-10 popularnie nazywany jest nadpobudliwością psychoruchową lub zgodnie z klasyfikacją amerykańską — ADHD (zespół zaburzeń uwagi z nadaktywnością (attention-deficit/hyperactivity disorder).
Zaburzenie to cechuje się trudnościami z koncentracją uwagi, nadruchliwością i impulsywnością w stopniu utrudniającym funkcjonowanie dziecka bądź w stopniu niewspółmiernym do jego rozwoju.
ZABURZENIE OSOBOWOŚCI typu Borderline — Borderline Personality Disorder
Pojęcie zaburzenia borderline (zaburzenie z pogranicza albo pograniczne) do psychiatrii i psychologii klinicznej wprowadził pod koniec lat trzydziestych Stern. Nazwa dotyczyła takiego zaburzenia, którego objawy, z jednej strony są charakterystyczne dla stanów neurotycznych, z drugiej zaś — dla psychotycznych.
Wcześniej zaburzenia o objawach charakterystycznych dla nerwicy i psychozy nazywano: ukrytą schizofrenią, pseudoneurotyczną schizofrenią, schizofrenią ambulatoryjna albo charakterem psychotycznym.
Czytaj dalej ZABURZENIE OSOBOWOŚCI typu Borderline — Borderline Personality Disorder